هرگاه در وادی زندگی
از غروب غم های بی عاطفه خسته شدی
به یاد من باش
که دلم به یاد توست

اتل متل ستاره ، گلم دوسم نداره ! نه اس ام اس نه یک زنگ ، دلم براش شده تنگ

هر کسی بوسه ستاند زلب یار کسی
بی گمان دست در آغوش نگارش ببرند�

گل عشق تو هستم شبنمم باش
دلم دنیای زخمه مرهمم باش
ز درد بی کسی قلبم شکسته
تو شهر بی کسی ها همدمم باش

قفس داران غرورم راشکستند �دل دائم صبورم راشکستند�به جرم پا به پاى عشق رفتن�پر و بال عبورم را شکستند

کلاس عشق ما دفتر ندارد.شراب عاشقی ساغی ندارد بدوگفتم که مجنون تو هستم هنوزآن بی وفا باور ندارد

* به <@> من تو <:]]><: نفهمیدى؟مى گم: به چشم من تو ماهى�!

از گونه های قرمز من تا دچار تو هر لحظه بیشتر شده ام بی قرار تو هی فکر می کنم که سرانجام جای من خوشبخت می شود چه کسی در کنارتو؟؟؟ حالا که ابر سهم من از آسمان توست بر می خورد ستاره ی من در مدار تو؟؟؟ من راکمی بخند کمی گریه کن بفهم هستم اگر چه حادثه ی ناگوار تو هر لحظه مثل درد مرا فتح می کند این روز های گم شده در روزگارتو هی برگ برگ زرد تر از زرد می شود پاییز سالخورده گی ام تا بهار تو

ضرب المثل چینی: �برنج سرد را می‌توان خورد، چای سرد را می‌توان نوشید، اما نگاه سرد را نمی‌توان تحمل کرد

چه مغرورانه اشک ریختیم چه مغرورانه سکوت کردیم چه مغرورانه التماس کردیم چه مغرورانه از هم گریختیم غرور هدیه شیطان بود و عشق هدیه خداوند هدیه شیطان را به هم تقدیم کردیم هدیه خداوند را از هم پنهان کردیم�

 اگر امروز خواستی و نتوانستی ، که معذوری � ولی اگر روزی توانستی و نخواستی ، منتظر روزی باش که بخواهی و نتوانی

زندگی شراب تلخی است که همه محکوم به نوشیدن آن هستیم پس می نوشیم به یاد آنهایی که دوستشان داریم.

اگر خیال داری دوستم بداری هم اینک دوستم بدار اکنون که زنده ام� صبر نکن تا بمیرم� بدان که آنوقت هرگز صدایت به گوشم نخواهد رسید ومجبور می شوی حرف های نا گفته قلب ساده ات را در فراسوی یه مشت خاکسترسرد پنهان کنی پس اگرذره ای عشق من در دلت ماوا دارد اگر دوستم داری بگذار زنده بمانم دوستت دارم عزیزم

 اگر روزی خواستی بگی دوستت ندارم . آرام آرام بگو تا آهسته آهسته بمیرم

 سفر کرده بودم که آفتاب را در لابه لای صخره ی کوهها به تماشا بنشینم غافل! که خورشید در چند قدمی نگاه بارانی ام رنگین کمانی ساخت از شبنم و عشق. تو نمی دانی که! پندارم چه کودکانه و نگاهم چه مظلومانه به ترنم یک پگاه بسنده کرد

یادمان باشد اگر شاخه گلی را چیدیم وقت پرپر شدنش سوز و نوایی نکنیم پر پروانه شکستن هنر انسان نیست گر شکستیم ز غفلت،من و مایی نکنیم یادمان باشد سر سجاده عشق جز برای دل محبوب دعایی نکنیم طلب عشق ز هر بی سرو پایی نکنیم

کلاس ادبیات معلم گفت : فعل رفتن رو صرف کن : رفتم � رفتی � رفت� ساکت می شوم، می خندم، ولی خنده ام تلخ می شود. استاد داد می زند : خوب بعد؟ ادامه بده . و من می گویم : رفت �رفت �رفت. رفت و دلم شکست�غم رو دلم نشست�رفت شادیم بمرد�شور از دلم ببرد . رفت�رفت�رفت

 به گل گفتم عشق چیست؟ گفت از من خوشبوتر به پروانه گفتم عشق چیست؟ گفت از من زیبا تر به شمع گفتم عشق چیست؟ گفت از من سوزنده تر به عشق گفتم آخر تو چیستی؟ گفت نگاهی بیش نیستم

منو نسپر به فصل رفته عشق & نذار کم شم من از آینده تو & به من فرصت بده گم شم دوباره & توی آغوش بخشاینده تو & به من فرصت بده برگردم از من & به تو برگردمو یار تو باشم & به من فرصت بده باز از سر نو & دچار تو گرفتار تو باشم

یک بوسه تقدیم به انکه دارمش دوست،تقدیم به انکه قلبم از اوست،اگرمهتاب از تن برکند پوست،جدا هرگز نگردد جانم از دوست

من به دو چیز عشق می ورزم یکی تو و دیگری وجود تو به دو چیزاعتقاد دارم یکی خدا ودیگری تو من در این دنیا دو چیز میخواهم یکی تو ودیگری خوشبختی تو من این دنیا را برای دو چیز میخواهم یکی تو ودیگری برای با تو موندن تا همیشه دوستت دارم. از تقسیم ناعادلانه عشق سهم من نگاهی بود که از لابه لای در هر روز به بهانه ای می تراوید

هوس بازان کسی را که زیبا میبینند دوست دارند اما عاشقان کسی را که دوست دارند زیبا می ببنند

می خواهم بدون اسارت دوستت بدارم، با آزادی کنارت باشم، بدون اصرار تو را بخواهم، با احساس گناه ترکت نکنم، با سرزنش از تو انتقاد نکنم و با تحقیر به تو کمک نکنم، و اگر تو نیز با من چنین باشی، یکدیگر را غنی خواهیم

این جمله همیشه یادت باشه : زندگی گل سرخئ است که گلبرگهایش خیالی وخارهایش واقعی است

شکست عهد من وگفت هر چه بود گذشت به گریه گفتمش آری وچه زود گذشت بهار بود و تو بودی وعشق بود و امید، بهار رفت و تو رفتی و هر چه بود گذشت

هر چند مال من نشدی ولی ازت خیلی چیزا یاد گرفتم. یاد گرفتم به خاطر کسی که دوسش دارم باید دروغ بگم. یاد گرفتم هیچ وقت هیچ کس ارزش شکستن غرورمو نداره. یاد گرفتم تو زندگیم به اون که بفهمم چقدر دوسم داره هر روز دلشو به بهونه ای بشکنم. یاد گرفتم گریه های هیچ کس رو باور نکنم. یاد گرفتم بهش هیچ وقت فرصت جبران ندم. یاد گرفتم هر روز دم از عاشقی بزنم ولی خودم عاشق نباشم

 بدون گریه خاطره روشن نمیشه شهری بود به نام عشق در آن کوهی وجود داشت بنام دوستی از آن کوهرودی جاری میشد بنام محبت این رود به مردابی میریخت بنام جدایی پس نفرین عالم بر این جدایی که غرورمرا درک نمیکند

شنبه: با نگاهی عاشقانه مست شدم! یکشنبه: به او گفتم گرفتارت شدم. دوشنبه: همچو لیلی عاشق صحرا شدم! سه شنبه: بی وفایی کرد و من گریان شدم. چهارشنبه: اسیر هجرانش شدم. پنج شنبه: او رفت و من درعاشقی فانی شدم! جمعه: بی تو تنها شدم و از تنهایی مردم

روزی دروغ به حقیقت گفت: میل داری با هم به دریا برویم و شنا کنیم، حقیقت ساده لوح پذیرفت و گول خورد. آن دو با هم به کنار ساحل رفتند، وقتی به ساحل رسیدند حقیقت لباسهایش را در آورد. دروغ حیله گر لباسهای او را پوشید و رفت. از آن روز همیشه حقیقت عریان و زشت است، اما دروغ در لباس حقیقت با ظاهری آراسته نمایان می شود. چرا؟ چرا باید اینطوری باشد؟

موقعی که داری واسه بدست آوردن کسی می دوی اروم بدو شاید یکی هم داره برای بدست اوردن تو می دود

می دونی چرا معرفت کم شده چون همش تو وجود تو جمع شده

آرامش یعنی اینکه :
همیشه ته دلت مطمئن باشی توی سینه کسی که دوستش داری یک خونه ی گرم داری �